Eerste weekje Mumbai

Natuurlijk schoten mn ogen meteen open toen we landde op het vliegveld van Mumbai. Je zag daar direct de armoede, er is namelijk een gigantische sloppenwijk die nog geen 50 meter van de landingsbaan verwijderd ligt xO, het is schrijnend om te zien dat er mensen zijn die zo moeten leven.
De reis was overigens erg vlot gegaan, Emirates is gewoon een topmaatschappij met goede service en vriendelijk personeel.
Dan stap je uit het vliegtuig en moet je het hele visumproces ingaan, ik was al blij dat ik een e-visum had gekocht want die rij was zo veel korter dan deze van de gewone visums! Ging dus vrij vlot… En ook mn koffer kwam erg snel, wat zeer fijn was want ik was echt kapot, had geen oog dichtgedaan tijdens de nacht.
Gelukkig dat Anagha en haar moeder me stonden op te wachten toen ik de deur van het vliegveld uit kwam lopen, anders zou ik echt niet weten waar ik naartoe moest gaan hoor haha.
Op weg naar het huis van Anagha’s tante keek ik mn ogen uit, alle indrukken kwamen samen, maar ooo ik was zo moe! Nadat we waren aangekomen in het huis konden we gelukkig even een 2-tal uurtjes gaan slapen, erg fijn :-).

Het was oudjaarsdag dus er stonden allemaal feestjes gepland! Het is natuurlijk erg leuk als je naar een ander land gaat en meteen de echte indiase sfeer mag proeven :-D.
Dus we gingen rond een uurtje of 6 savonds naar Anagha’s oom. Het was zijn verjaardagsfeest en veel familie van over de hele wereld was in Mumbai, dus een gezellig feestje was het zeker!
Iedereen wilde natuurlijk weten wat mijn eerste indrukken van India waren, dus dit was erg gezellig. Ook hebben we daar een hapje gegeten, wat overigens heerlijk was!
Daarna hadden we een feestje op de 30ste verdieping in het zuiden van Mumbai, amazingggggg, het was erg gaaf om daar te zijn! We vierden daar de ingang van het nieuwe jaar met de vrienden van Karan. Dit was enorm gezellig en al zijn vrienden zijn super vriendelijk! Het nieuwe jaar ingaan op zo’n mooie plaats met zulke vriendelijke mensen was dus zeker geen straf :-), integendeel, het was super!
Rond een uurtje of 1 gingen we naar het volgende feestje, haha ja 3 feestjes op een avond, kon niet beter zijn natuurlijk... Dit feestje was aan de boulevard van Mumbai, een echte hotspot om daar te zijn. Het feest werd gegeven door de ouders van een vriend van Karan, zeer rijke mensen, er waren allemaal celeberties te spotten daar! Daarom dat we ook op de foto konden gaan met een Bollywood ster. Er waren heerlijke hapjes, drankjes en maaltijden.
Kortom, een enorm leuke oud en nieuw gehad!

Op 1 januari was ik enorm uitgeput en mn lichaam had veel rust nodig, daarom dat ik ook lekker niks heb gedaan! Anagha moest gewoon werken, want 1 januari is geen vrije dag hier in India. Ze was natuurlijk kapot, maar harde bikkel dat ze is ging ze er met volle moed naartoe, hihi :-D.

Zaterdag is ook geen vrij dag in India, ze werken hier altijd 6/7. Anagha moest gewoon om half 9 beginnen en ik werd om 10 uur verwacht bij Dr. Shinde, de dokter die ervoor heeft gezorgd dat we konden stage lopen in KEM hospital! Hij is het hoofd van het department Community Medicine. Omdat ik de weg nog niet wist in Mumbai ging Vrinda(Anagha’s moeder) met me mee naar Dr. Shinde, die zij overigens goed kent.
Zoals wel vaker gebeurt in India kwam hij veel te laat aankakken, het was al bijna 11uur, maar goed, we mogen niet klagen want hij heeft natuurlijk alles voor ons geregeld!
Hij verwelkomde me en gaf een kleine inleiding over hoe het nu precies zit in India, ik zou maandag starten in zijn departement en zien hoe de Community management precies werkt. Vanaf volgende week zal ik dan starten op Gynaecologie. Na het gesprek zei hij dat ik maar naar de afdeling van Anagha moest gaan en zien of ik daar kon kijken, want hij had vandaag niet veel te doen voor mij. Dus wij op zoek naar Anagha, haha we herkende haar bijna niet in dat mooie oversized OK pak dat ze aan had, zo grappig om te zien. Maar goed wij op zoek naar het hoofd van de afdeling plastische chirurgie(dat was namelijk de afdeling waar ze die week stond) om te vragen of ik ook mee kon gaan het OK in. Zoals wel meerdere vrouwen in India was ze een beetje bitchie, maar na de papieren gezien te hebben kon ik dan toch mee het OK in met Anagha.
Niet dat we hier veel konden doen, want plastische chirurgie is een super specialiteit en stagiairs zijn ze daar eigenlijk niet gewend. Anagha en Karan hadden me al proberen te shockeren over de hygiene in het ziekenhuis, maar eerlijk gezegd viel het erg goed mee, misschien ook omdat ik het best ernstig had verwacht maar het dus best goed mee viel. Allemaal bitches van meisjes daar in het OK, echt vreemd eigenlijk, buiten het ziekenhuis is iedereen zo vriendelijk, maar vrouwen onder elkaar is echt een hel gewoon. Gelukkig waren de mannelijke assistenten veel vriendelijker en probeerde ze ons veel uit te leggen. Maar na zo’n hele dag staan en niks doen werd het wel een beetje vermoeiend op een gegeven moment, en er werd ook echt verwacht dat we eigenlijk tot heel laat zouden werken, maar daar hadden we eerlijk gezegd niet zoveel trek in en rond een uurtje of 4 mochten we dan toch weggaan.
We hadden met Anaghas moeder afgesproken bij een shopping mall. Opzoek naar een indiase jurk voor mij! Indrukwekkend hoor, kom je uit zo’n overheidsziekenhuis waar alles best schrijnend is en de mensen zo arm zijn en dan ga je naar een shopping mall waar alleen maar rijke mensen rondlopen, een heel groot contrast!
’s Avonds gingen we eten bij de tante van Karan, super vriendelijke mensen. En we hadden een Copper Chimney maaltijd op tafel, zooo heerlijk! Alsook de toetjes waren overrukkelijk, maar wat hadden ze veel eten gekocht, veel ste veel :p! Maar was wederom weer een gezellig avond met leuke mensen.

Zondag 3 januari, een vrije dag: tijd om Mumbai te ontdekken! Daar ging ik dan, met Anagha, Karan en Sachin(Anagha’s neef).
We hebben enorm veel dingen gezien. Onderandere de Gateway of India. Enorme drukte daar, het was een chaos van mensen, ook mensen die mij handjes wilden geven en stiekem selfies maken met mij op de foto, zo’n rare gewaarwording eigenlijk. Enkel omdat je blank bent.
Daarnaast het mooie centraal station van Mumbai, erg fascinerend en mega groot gebouw.
Daarnaast moesten we natuurlijk ook de sloppenwijken niet overslaan, een groot deel van Mumbai bestaat immers nog altijd daaruit. Zo schrijnend om te zien, maar de mensen lijken toch echt wel gelukkig te zijn!
Natuurlijk konden ook de cricket velden niet ontbreken hahah. Alsook de straatjes met kleine winkeltjes en marktjes zijn we afgegaan!
We gingen daarna ook lunchen met de vrienden van Karan waarmee we oud en nieuw hadden gevierd, dit was in een sportclub waar je enkel binnen kan met een lidmaatschap, chique bedoeling wel… Maar erg gezellig, en toch ook leuk om dat is mee te maken hoor! Eten naast het cricket veld waar iedereen fanatiek bezig is hahah. Het was erg gezellig, hebben lekker gegeten en veel lol gehad.
’s Avonds hadden we weer een feestje, ja het lijkt wel of het leven hier enkel uit feestjes bestaat haha, maar valt goed mee hoor :p. Het was een wedding reception van familie van Anagha’s moeder, toch leuk om mee te maken hoor zoiets! Maar zou het zelf verschrikkelijk vinden als ik de hele avond op een podium moest staan om foto’s te maken met mn gasten :p. Maar toch super leuk om dit mee te maken, een feestje op een geweldige locatie met enorm veel gasten en heerlijk eten. De zaal was ook enorm mooi aangekleed, echt geweldig om te zien!

Op maandag werd er verwacht dat Anagha en ik samen om 10uur op het bureau van Dr Shinde zouden zijn. Natuurlijk waren wij op tijd, maar hebben wij zitten wachten tot na 11uur tot hij aankwam. Zo typisch wel! We krijgen een lecture over primaire, secundaire en tertiaire preventie in India alsook over het systeem van de gezondheidszorg in India die volledig anders is opgebouwd in de verschillende niveaus, wel interessant om te weten natuurlijk, maar heel anders dan bij ons was het nu ook weer niet:-p. Maar Preventie is in India een heel belangrijk onderdeel en wordt eigenlijk allemaal georganiseerd in het ziekenhuis en vanuit de overheid, huisartsen komen eigenlijk totaal niet aan bod hier. Dat is natuurlijk wel een enorm verschil in vergelijking met Europa!
In de middag werd ik verwacht op de OPD, dit is het programma voor vaccinaties bij kinderen. Alles goed gedocumenteerd, wel op papier, maar het wordt allemaal wel goed bijgehouden!
’s Avonds gingen we met Anand(Anagha’s broer , die ondertussen ook was gearriveerd in Mumbai) en Sachin eten bij Copper Chimney, het beste restaurant om Butter chicken te eten… HEEEEEEERLIJK was het. Alweer zo’n fijne avond!

Ook op dinsdag werd ik om 10u verwacht en heb ik uiteraard tot half 11 zitten wachten voordat er iets gebeurde. Ook toen kreeg ik een kleine lecture en daarna werd er uitgelegd hoe het ziekenhuis zijn statistieken bijhield over malaria, dengue,… etc
Wel interessant om te zien dat er een grote vooruitgang is de afgelopen jaren! Het aantal casussen daalt drastisch, maar wat nog beter wordt is het aantal doden, zo’n grote verbetering! Dat allemaal dankzij deze afdeling, wat erg belangrijk is natuurlijk!
Gelukkig waren Anagha en ik beiden op tijd klaar. Zo konden we onze koffers even goed inpakken voor morgen!
Daarnaast moesten we ook nog even afspreken met Karan want die vertrok weer voor business en terug naar Amerika! Dus gingen we eerst even met zn allen langs Anagha’s oma en daarna hebben we die avond nog een heerlijk diner gehad met hem en zijn vrienden in een frans restaurantje, erg heerlijk was het. En ook zij waren erg vriendelijk allemaal, erg leuke mensen!

Iedereen was maar elke keer aan het zeggen hoe erg ik moest oppassen omdat t zo onveilig en onhygiënisch zou zijn, maar serieus, dit valt echt zo goed mee! Begrijp wel de bezorgdheid aan de ene kant, het is een miljoenenstad en er gaan natuurlijk niet de beste verhalen te ronde over India.... Maar de eerste paar dagen zijn me zo goed meegevallen! De mensen zijn hier enorm vriendelijk en het eten is heeeeerlijk! Hoewel diarree makkelijk te krijgen zou zijn met de minder hygiënische omstandigheden heb ik het in ieder geval nog niet gehad :-)!
Al bij al dus een hele fijne eerste week gehad en allemaal leuke dingen mee gemaakt!
Overigens wist ik ook niet dat ik zo’n lang verhaal zou typen, maar goed, nu hebben jullie ook iets om te lezen he haha :-P.

Morgen vertrekken we naar de middle of nowhere om te assisteren tijdens een surgical camp. Om precies te zijn is dit in Hemalkasa, ergens ver weg in de bossen. Wij kijken er erg naar uit om dit te ervaren!
Jullie kunnen altijd al een kijkje nemen op de site bij interesse: www.lokbiradariprakalp.org